Terminus

Na een heerlijke laatste zeildag met ons vier en ons genny (genaker zeil) zijn we de Ashley rivier bij Charleston onder vol tuig tegen 9 knopen binnen gezeild. Net of sMiles haar laatste mijlen van dit avontuur in stijl wou afsluiten… Wow! What a feeling!

Elke seconde van die dag hebben we intens, bewust en ten volle beleefd. Je komt Charleston binnen, druk bezig met navigeren naar de juiste plaats, afmeren met volle stroom en zijwind tegen en dan ineens lig je stil. Muisstil. Ik viel ook stil. “We liggen aan een verkoopsteiger fluister ik tegen Jo, niet meer tussen cruisers”. En ineens wat ik, denk ik, de hele dag heb proberen tegen te houden kwam eruit. Huilen heb ik gedaan, bleiten als een klein kind! Ontroostbaar. Kan het niet anders omschrijven. Héél even had ik Jo bijna voorgesteld om gewoon los te gooien en weer verder te varen. Verder te varen naar een andere bestemming, terug onder cruisers te zijn. Zo een vreemd gevoel. Héél dubbel. Vooral dat we ineens sMiles, ons huisje hier moeten achterlaten. En ondertussen glimlachten de kinderen breeduit. Ze zijn blij, trots dat we dit fantastisch avontuur samen hebben beleefd en ze zijn ook blij terug te keren naar België.

Ik neem een voorbeeld aan hen. Groot gelijk hebben ze. Geen spijt, spijt is zwaar en overbodig. Eens alle emotie eruit kon ik het terug wat in perspectief plaatsen. Het is goed zo. De beslissing die we maanden geleden hebben genomen blijft nog steeds de juiste voor ons als gezin.

We hebben Ron, onze bootmakelaar en het hele team ontmoet. Een leuk en warm contact, we hebben er een goed gevoel bij. sMiles is in goede handen. Wij zijn volop bezig met alles leeg te maken, kleine herstellingen en poetswerk. Aren en Nina herhalen een beetje voor school, spelen, kijken filmpjes, maken ruzie en pesten af en toe door alle rommel heen. Het wordt nog een uitdaging hen bezig te houden! 😉 En dat bij 32 graden!

Morgen maken we tijd voor ontspanning, gaan we de stad verkennen en op zoek naar valiezen. Er moet héél wat terug mee. Maar er is ook al veel overboord gegaan de voorbije twee dagen. Werkt bevrijdend.

Ondertussen hebben we vernomen dat Annie & Danny van Strooming aan hun terugreis zijn begonnen. In oktober van vorig jaar scheidden onze wegen in Madeira, waar hun boot voor de winter bleef. Zij hebben net een rustige trip achter de rug en liggen terug in zuid Portugal. De komende maanden varen ze in korte trips naar België en ontmoeten we elkaar daar opnieuw. Weer iets om naar uit te kijken.

Last but not least … de CliniClowns!
Ons laatste traject zit erop. Er komen nog zo eens 2.183 miles bij. In het totaal hebben we 6.974 nautische mijlen of 12.915 km aflegd aan een gemiddelde snelheid van 5,5 knoop/u of 10,2 km/u. Ja, ‘t is gene speedboot hé! 🙂

Sponsors, dank je voor jullie steun. Er worden weer héél wat glimlachjes getoverd dankzij jullie! Een laatste mailtje met info volgt nog.

Every mile a sMile!

Hanne