Verkies, verkoos, verkozen

Politieke agenda’s, stemhokjes en partijen of veteranen herdenken en officieel de zomer inzetten in de states? Wij (ver)kozen het laatste, Memorial Day!

Hier niets dan happy faces, muziek, plezier, gelach, drank en de driekleur, blauw, wit en rood…maar ook een vrije meningsuiting.

Hoe zit het met de driekleur in België? Wij hopen ook niets anders dan zo’n uitbundige sfeer!

Na een heerlijke trip langs de Inter Coastal Waterways liggen we voor anker in St.- Augustine. Het fort, de statige grote leeuwenbeelden aan het begin van de brug, de kerk, de oude Spaanse galjoenen, de steegjes met leuke terrasjes….het voelt heel Europees. De Amerikanen zijn er dol op… historische gebouwen, de buitenlandse invloeden en Memorial Day! 450 jaar geleden hebben de Spanjaarden er een nederzetting begonnen, officieel de oudste stad van de VS. Ik voel een beetje een fierheid, trots om Europese te zijn. Maar bovenal voelen we ons wereldburgers!

We dompelen ons onder in de festiviteiten en de leuke live muziekbandjes. Boten van groot naar klein razen over de rivier. De vrouwelijke crew bijna allemaal gehuld in minuscule bikini’s met hoe kan het ook anders, de Amerikaanse kleuren (sorry no pics!). Zouden ze deze ook hebben in onze Belgische driekleur? 😉

De tocht langs de binnenwateren bevalt ons enorm. De natuur is prachtig, we worden altijd vergezeld door dolfijnen, manatees, steltlopers, … De huizen langs de waterkant zijn impressionant, de terrassen vaak ingepakt met gigantische netten tegen muskieten. Het ziet er niet uit, maar als je ’s avonds wil buiten zitten moet het gewoon… wij kunnen het weten!

We ankeren in mooie creeks, bezoeken een vuurtoren, gaan pootjebaden en varen met ons cariebje op de kleine rivieren. Ik vind het heerlijk om tijdens het varen sMiles wat op te ruimen, af te wassen, brood te bakken, te zonnen zonder me schrap te zetten terwijl Aren en Nina buiten zitten met hun schoolboeken. Aren is door z’n schooljaar heen en het herhalen kan beginnen. Nina is zich al een tijdje aan het blindstaren op Aren z’n rekenschrift. Ze moet en zal (herkenbaar) leren rekenen. Gebogen over de rekensom (45+33=) volgt haar frustratie. Ik probeer met handen en voeten uit te leggen dat we zoiets stap voor stap moeten opbouwen. Ik haal een schrift boven van het eerste leerjaar en begin rustig, is groter dan, kleiner dan, evenveel…Ze is enthousiast en vooral kei fier met haar schrift. Al moet ik haar soms wat temperen als ze steeds doorbladert naar de grote rekensommen. Die plussen en minnen toch! 🙂

Jo zit geregeld met een “ei in z’n broek” als hij naar de dieptemeter kijkt, maar so far so good. Enkele dagen terug zijn we wel een haven ingegaan voor een nachtje omdat het gewoon te ondiep was buiten het kanaal om er te ankeren. We kwamen er terecht in een prachtig onderhouden resort dat bijna verlaten was. We kregen een lage prijs aangeboden en mochten gebruik maken van alle faciliteiten. Zwembad, jacuzzi en heerlijke douches, handdoeken, shampoos, zepen alles voorzien….nog geen tien minuten later lagen we te dobberen! Na een bloedhete dag geen overbodige luxe.

We zijn ondertussen ook terug onder ons vier. Anne Wolter zit alweer een stukje hoger en varen nog tot New York. Wij hebben nog zo’n 250 mijl voor de boeg en nog vier weken. Zoals ze hier dus zeggen: chill and laid back!

Morgen vieren wij ook een groot eigen feest, Aren’s verjaardag! De toebehoren voor de taart zijn gekocht met Lego kaarsen en al, de verjaardagsvlagjes liggen klaar! Ja, we zitten hier met enkele zware verslaafden aan boord hoor. Een Lego freak, een prinsessen obsessie, een drankprobleem,….dat laatste krijg ik er wel uit, de andere twee daarentegen…. 😉

Hanne